کویر خور و بیابانک
خور و بیابانک، کویر بی‌ادعا و ساده‌ی فلات مرکزی ایران در شرقی‌ترین محدوده‌ی استان اصفهان، مأمنی آرام اما ناشناخته و پررمز و راز است که چشمان سرگشته و مشتاق طبیت‌گردان از سراسر ایران را به خود خیره کرده است. این‌جا همان نقطه‌ی امنی است که می‌توان ساعت‌ها به تماشای سفر خالی از رنگ شن‌های روانش نشست و در آسمان افسون‌گرش به اسارت هزار رویای بی‌پرده درآمد. این‌جا خاک سفیر امنیت و خاموشی، و آسمان تمثیل پرده‌گردانی و افسانه است. عجیب نیست که آن‌همه شاعر شیرین‌‌گفتار را در دامان تحیّرش پرورانده و هنوز هم هزاران ذهن رویاسوار را در کمال شگفتی به سکون و عطش نهفته در خود سیراب می‌کند.
خور در لغت به معنای خورشید است که در ایران باستان نام روز یازدهم از هر ماه خورشیدی و به معنای فرشته‌ی نگهبان آفتاب بوده است. برای خاکی که سینه‌ی تفتیده‌اش را بر هرم بی‌رحم آفتاب گشوده است، چه نامی سزاوارتر از فرشته‌ی نگهبان آفتاب؟ بیابانک نیز بخشی دیرین و بزرگ از دشت کویر است که با عجایب و شگفتی‌هایش سال‌هاست که بر سر زبان‌ها افتاده است.
مشهورترین نام در این کویر پهناور، روستاهای مصر و فرحزاد و نواحی اطراف آن است.
یکی از وسیع‌ترین دریاچه‌های نمک فصلی ایران، دریاچه نمک خور، در این منطقه قرار گرفته است. قسمت پهناوری از بخش‌های مرکزی و جنوبی کویر مرکزی ایران در بستر این دریاچه‌ی عظیم قرار دارد. عمق نمک انباشته دراین دریاچه بسیار کم و بین ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر است. در فصل‌های بارندگی، مخلوطی از گِلِ رُس و نمک و در فصل‌های خشک، پوششی از نمک سفید سطح این دریاچه را می‌پوشاند.
«گله ریگ سرگردانی» در نزدیکی روستای کویری مصر از دیگر عجایب این بیابان است. این منطقه از تپه‌های طولیِ شن‌های روان که به صورت دیواره‌های موازی امتداد یافته‌اند، تشکیل شده و مناظر بی مانندی را در دل کویر رقم زده است.
منطقه‌ی گردشگری «امیرآباد» با درختچه‌های گز و مزارع هندوانه ابوجهل از دیگر جاذبه‌های بیابان خور و بیابانک است.
«تخت عروس»، «تل خاکستر»، «تخت عباسی» و «تخت محمدرضایی» از دیگر مناطقی هستند که گردشگران برای دیدن آن‌ها به این بیابان پرآوازه سفر می‌کنند. تخت در اصطلاح جغرافیایی به بخش‌هایی از کویر گفته می‌شودکه از مناطق اطراف مرتفع‌تر بوده و بلندترین نقطه‌ی آن مانند یک تخت صاف و هموار است که با قرارگرفتن روی آن می‌توان مناظر اطراف را تماشا کرد.
چال «سلکنون»، جاذبه‌ای دیگر از خور و بیابانک، گودالی است که با تپه‌های زیبای ماسه‌ای احاطه شده و در مرکز آن باتلاقی کوچک قرار گرفته است.
«نیزار مصر»، «چیل کنده»، «کویر طبقه» و «ریگ کله» مناطق زیبای دیگری هستند که دیدن‌شان از هر طبیعت‌گرد مشتاق دل‌ربایی می‌کند.
شب‌های آرام و آسمان پرستاره کویر اما جاذبه‌ای بی‌مانند است که بدون تماشا و تجربه‌ی آن، شیرینی سفری خاطره‌انگیز به کویر خور و بیابانک کامل نمی‌شود. تجربه‌ای که همه‌ی گردشگران به اعجاز و شگفتی آن اعتراف می‌کنند.