کوهستان زاگرس در غرب ایران در فصل پاییز دیدنیتر از هر زمان دیگر است. مقصد این سفر استان ایلام است و شروع سفر از شهر ایلام خواهد بود. شهری که مردمان بافرهنگش با طبیعت خو گرفتهاند. برای این که با این فرهنگ کهن بیشتر آشنا شوید، در گام اول باید سری به قلعه والی بزنید؛ بنایی متعلق به حسین قلی خان والی حاکم منطقه ایلام در زمان قاجاریه که در بخشی از ساختمان آن موزه مردمشناسی برپا شده و فرصت مناسبی است تا ایلام و ایلامیها را بهتر بشناسید.
برای دیدن ایلام شگفتانگیز باید از شهر خارج شده و راهی جاده درهشهر شوید. این جاده در مجاورت کبیرکوه با شکوه و زیبا به پیچ و خم میافتد و مناظری بسیار زیبا را خلق میکند. پس از حدود 52 کیلومتر، در حوالی چنارباشی چشمهایتان را تیز کنید که وقت توقف است. تنگهای عمیق و زیبا به نام تنگ رازیانه در کنار جاده شبیه به شکافی در دل زمین منتظر شماست. شما درست در بالای تنگه قرار گرفتهاید و میتوانید بخشی از تنگه را از همین بالا پیمایش کنید تا به پلی برسید که میتوانید از روی آن عبور کنید.
برای رفتن به درون تنگه حتما باید مجهز به لباس و تجهیزات مناسب باشید چرا که درون تنگه آب وجود دارد و قطعا خیس خواهید شد. در قسمتهایی نیز عمق آب زیاد میشود و عبور از آن را دشوار میکند. همه اینها در صورتی امکانپذیر است که هوا بارانی نباشد یا خبری از بارندگی در بالادست نرسیده باشد چرا که در این حالت احتمال سیلاب بسیار بالاست و رفتن درون تنگه خطر مرگ خواهد داشت.
مسیر را ادامه داده تا به درهشهر برسید. بازدید بعدی، شهر تاریخی سیمره در داخل درهشهر خواهد بود. در کنار شهر سیمره، موزه مربوط به اکتشافات باستانشناسی هم احداث شده که دیدن آن خالی از لطف نیست.
از درهشهر که وارد جاده پلدختر شوید، اولین روستا شیخمکان نام دارد که مقصد بعدی است. به قصد دیدن قلعه پوراشرف یا دژ شیخ مکان راهی روستا شوید. بنایی که از دوران قاجار در این منطقه به یادگار باقی مانده است و در میان طبیعت زیبای منطقه جلوهگری میکند.
پس از بازدید از قلعه، دوباره به جاده اصلی بازگشته و در فاصله بسیار کمی از روستای شیخمکان به تنگ بهرام چوبین میرسید. تنگهای طبیعی که درون آن تاسیساتی مانند بنای شاهنشین، حوضچه های سنگی و برج و باروی شمالی و جنوبی و همچنین بناهای مسکونی شناسایی شده است. بناهای به یادگار مانده درون تنگه را به دوران ساسانیان نسبت میدهند و گفته میشود مربوط به بهرام چوبینه از سرداران ساسانی بوده است به همین دلیل بر روی این تنگه، بهرام چوبینه نیز نام نهادهاند.
هرچند درون تنگه خشک است و آب جریان ندارد اما امکان پیشروی هم نیست چرا که این تنگه با تخته سنگهای بزرگ مسدود شده است. به نظر میآید این سنگها در دورههای مختلف به درون تنگه ریزش کرده است.