فرح اصولی نقاش معاصر و نوگرای ایرانی به سال 1332 خورشیدی در زنجان به دنیا آمد. سبک نقاشی های فرح اصولی ترکیبی از نقاشی مدرن و مینیاتور ایرانیست. مضمون کارهای این نقاش برگرفته از مسائل اجتماعی زنان، اشعار و ادبیات فارسی و تاریخ هنر ایران و جهان است. او یکی از معدود نقاشان ایرانی است که با آثارش در بیش از 25 نمایشگاه گروهی خارجی شرکت کرده است. می توان به نمایشگاه هایی در مرکز اطلاعات ایران شناسی دانشگاه کلمبیا، مرکز تجارت جهانی هنر، مقر سازمان ملل، کتابخانه ی نیویورک و بسیاری دگر اشاره کرد. اصولی در سال 1350 دیپلم نقاشی را از هنرستان هنرهای زیبا و در سال 1356 لیسانس گرافیکش را از دانشگاه تهران دریافت کرده است. از سال 1351 تا سال 1356 در آتلیه دیزاین و از 1360 تا 1366 در آتلیه معاصر به تدریس نقاشی مشغول بوده است. فرح اصولی عقیده دارد که تصویرسازی از مفاهیم و داستان های دینی من جمله داستان های قرآن می تواند به نسل آینده در فهم مفاهیم دینی کمک کند.
این هنرمند بر این باور است اگر هنرمندی بخواهد راستگو باشد ، هنرش امری معنوی خواهد داشت زیرا آثارش باید از خاستگاهی باطنی آغاز شود و سفر درونی هنرمند برای خلق اثر نمی تواند امری عادی و این جهانی باشد. در این سفر معنویت نقش اصلی را بازی میکند و اگر به این نکته توجه شود اثر هنری خلق شده با ارزش خواهد شد. در اعصار کهن هنرمند نگارگر به دنبال نقش یک واقعیت قدم بر نمی داشت، بلکه با درهم ریختن پرسپکتیو و شفاف کردن حایل ها، فضایی می آفرید که خارج از زمان و مکان مادی بود و دنیایی دیگر را نشان می داد. فرح اصولی توانسته با به کارگیری تکنیک های تازه همچون افشاندن لایه های رنگی برای ایجاد بافت زمینه ها، در کنار ترکیب بندی های هندسی مشخص و تلفیق آنها با رنگ گذاری ها و قلم گیری های ظریف سنت نگارگری ایرانی به زبانی معاصر در نقاشی ایرانی دست یابد. خودش در این باره اینطور گفته است "سبک من طی سه دهه در حالی که در جستجوی بیان شخصی اصیل خود بودم به تکامل رسید. من با سبک فیگوراتیو، تزیینی و روایی مینیاتور پارسی با ظرفیت بیانی و سنت غنی در لطافت و زیبایی اش تجهیز شدم." وی هر سه مشخصه نقاشی ایرانی یعنی خوشنویسی، تذهیب و نقاشی را در آثارش مورد استفاده قرار داده است.