غار کهک

غار «کهک» در نزدیکی روستای کهک، در 250 کیلومتری تهران، در 75 کیلومتری اراک، در 55 کیلومتری دلیجان، در 48 کیلومتری سه را سلفچگان و در 35 کیلومتری جنوب شرق قم است. غار کهک در سال 1386 شناسایی و تا ژرفای 2000 متری بررسی شد.

اشکفت کهک ۳۵۰ متر درازا دارد. در بلندای 100 متری تراز جاده که از راه پایکوب به درازای 300 متر نیز می­گذرد، دهانه غار در شیب جای دارد. دهانه گرد غار کهک تنگ­ و نزدیک به نیم متر است و بر بالای دیواره‌ای به بلندای ۸ متر و در بلندای ۱۹۵۰ متری تراز دریا جای دارد. راه ۸ متر پایین­تر از دهانه غار آغاز می­شود.

درون غار کهک به دنبال ریزشی سنگین در گذشته­های دور تختگاه­ هایی آهکین 10 تا 14 متری پدید آمده است که هر یک با پرتگاهی به ژرفای ۱۰  تا ۲۰ متر از یکدیگر جدا می‌شوند. این تالار پس از ۲۵۰ متر و گذشتن از دو چاه ژرف و راهی از خاک رس خیس، در ژرفای 80 متری غار، به گودال آبی درون یک دخمه‌ می­رسد. دخمه از چکنده‌ها و قندیل ­های مرمرین و بلورین پوشیده شده است.

پس از این آبسنگ راه در 100 متری غار به پایان می­رسد. با ریزش آب همراه با «بیکربنات کلسیم» روی دیواره­ ها اینجا در غار کهک پهن ­ترین آبشارسنگ ایران پدید آمده است. دمای غار در سراسر سال میان 14 تا 18 درجه سانتیگراد است.