حوالی مسجدسلیمان آثار تاریخی زیادی وجود دارد که کمتر شناخته شدهاند. یکی از آنها معبد بردنشانده است که در دهستان جهانگیری از توابع مسجدسلیمان قرار گرفته است.
در فاصلهی ۱۶ کیلومتری مسجدسلیمان و ۱۳ کیلومتری دانشگاه آزاد مسجدسلیمان، در جاده سد شهید عباسپور، باقیمانده قدیمیترین معبد روباز کشور را پیدا میکنید.
چنانچه تابلوی معرفی این معبد نشان میدهد، قدمت آن به دوره اشکانی میرسد. اما تحقیقاتی انجام شده که در آنها عمر پایههای معبد در زمان هخامنشی برآورد شده است. آنچه قطعی است این که عمر نقشبرجستهی روی سنگها به زمان اشکانی میرسد. بعضی از کارشناسان میگویند اینجا معبد هرکول است که در دوره سلوکی ساخته شده و در مقابل، عدهای دیگر هستند که با توجه به سبک معماری سلوکی، این نظریه را رد کردهاند.
معبد برد نشانده حصار و دیواری ندارد و از سه بخش تشکیل شده؛ کاخ، محل اقامت رییس و تختگاه مقدس که همان نیایشگاه بوده و در شرق کاخ قرار گرفته است. از اینرو میتوان فهمید که اینجا محل اقامت پادشاهی هم بوده است. طول این محوطهی باستانی حدود ۷۰۰ متر و پهنای آن حدود ۲ هزار و ۵۰۰ متر است.
اگر در محوطهی معبد بایستید، بر دشت مشرف هستید و میبینید که کوهها این دشت وسیع را دربرگرفتهاند. معبد بردنشانده سه ردیف پله دارد و فرورفتگیهایی بهشکل غرفه در آن دیده میشود.
تحقیقات نشان داده ساخت اولین معبد سرپوشیده به زمان اردشیر دوم برمیگردد و معبد برد نشانده نخستین نیایشگاه روباز در ایران بوده است. بنابراین، تشریفات و آیین مذهبی آن زمان در این مکان روباز انجام میشده است.
مجسمهی هراکلیوس که در موزهی شوش به نمایش درآمده، در همین محل اکتشاف شده است. بلندی این مجسمه حدود دو متر است. اشیای دیگری هم در این محل کشف شده، مانند ظرف سفالی و سکه. این اشیا در موزههای مختلفی نگهداری میشوند. معبد بردنشانده مسجدسلیمان در سال ۱۳۲۷ ثبت ملی شده است.
کارشناسان باور دارند معبد بردنشانده از نظر قدمت و معماری شباهت فراوانی به سرمسجد دارد. سرمسجد یکی دیگر از دیدنیهای مسجدسلیمان است که قرن هفتم پیش از میلاد ساخته شده است. تحقیقات نشان داده سبک معماری سرمسجد که بدون ملات و با گذاشتن سنگهای خشک روی یکدیگر ساخته شده، الهامبخش ساخت بنای تختجمشید بوده است. سرمسجد به آتشکده جاویدان هم معروف است.