«کورانگون» که «کورنگون» نیز خوانده می شود، نام سنگ نگاره‌ای باستانی است که در نزدیکی شهرستان رستم، در 10 کیلومتری شمال باختری شهر فهلیان، پیرامون روستای سه تلان و در نزدیکی نورآباد ممسنی و میان راه بهبهان و شیراز قرار دارد. این سنگ نگاره بر روی «کوه کورنگون» به بلندای نزدیک به ۱۰۰ متر تراشیده شده و رو به رودخانه فهليان، که در گویش بومی «فهلیون» گفته می شود، جای دارد.
سنگ نگاره کورانگون نخست به سال ۱۳۰۰ خورشیدی به دست «بارون مکس فون اوپنهایم» یافت شد و سپس در سال ۱۳۰۳ خورشیدی، به دست «ارنست هرتسفلد» بررسی و پژوهش شد. این سنگ نگاره از دوران عیلام باستان، نزدیک به پنج هزار سال پیش به یادگار مانده است، تا جایی که گمان میرود به فرمان «گودِئا» خدای نوسومری ساخته شده باشد. پادشاهی عیلام که در خط میخی هَلتَمتی یا همان سرزمین خدا نوشته می شود، از هزاره سوم تا سده هفتم پیش از میلاد، در خوزستان جای داشته است.
بن مایه نگاره سنگی کورانگون، دو انسان در حال پرستش را نشان میدهد که در میانه سنگ نقش بستهاند. در پیرامون این دو تن، هفتاد و دو نگاره کوچک و بزرگ دیگر نیز دیده میشود که در گذر تاریخ کم و بیش فرسایش بسیار یافته است.
از سویی گمان می رود این دو تن «هومبان» یا مردخدا و «کريريشا» یا مادر خدایان باشند، هرچند کارشناسانی دیگر نیز گمانه زنی کرده اند که یکی از این خدایان همان اینشوشیناک، خدای بزرگ و ملی عیلامی است و دیگری نیز شاه است.
گفتنی است که این سه، هومبان و کریرشا و اینشوشیناک همراه هم سه گانه خدایی عیلام باستان هستند. هر یک از این دو تن در نگاره سنگی کورانگون ماری در دست دارند و روی تختی از مار چنبره زده، نشسته‌اند. اين دو ايزدان، سرپوش های با شاخ بر سر نهاده و کسانی، سه تن در راست و سه تن در چپ، در کار نيايش پیرامونشان ایستاده اند. از پیارمونیان چهره زنان، که پوششی بلندتر در بر دارند، به سوی چپ و چهره مردان نیز به سوی راست است. مار و بویژه دو مار با هم که نمادی رایج در یافته های باستانی در میان عیلامیان است، نماد باروری، زندگی و زایش است. همچنین در میان سومری‌ها سرپوشهای شاخ‌دار نماد خدایان بوده است.