اين پل تاريخي در شهر لوشان بر روي رودخانه شاهرود احداث شده است. شهر لوشان در منتهي اليه جنوب استان گيلان و در مسير رشت به قزوين در فاصله 93 كيلومتري مركز استان واقع شده است. اهميت حياتي پل لوشان زماني بهتر آشكار ميشود كه بدانيم اين پل دقيقاً در مسير تردد كاروانيان و مسافران گيلان به داخل فلات ايران قرار گرفته است. امروزه نيز عبور و مرور مردمان و ساكنان دو طرف رودخانه توسط اين پل سهولت مييابد. پل خشتي لوشان بر روي رودخانه شاهرود يكي از شاخههاي اصلي رودخانه سفيدرود است كه از ارتفاعات طالقان (محدوده اداري سياسي استان تهران و قزوين) سرچشمه ميگيرد و در مسير خود از رودخانههاي فرعي منطقه عمارلو تغذيه و در حوالي منجيل به رودخانه قزل اوزن ميپيوندد و سپس در جهت شمال امتداد يافته و به درياي خزر ميريزد.
ناصرالدين شاه به هنگام سفر به گيلان به اين پل اشاره نموده و از آن عكس ميگيرد. عصر احداث بناي آن را به دوره قاجاريه نسبت ميدهند. رابينو درباره اين پل مينويسد: «پل لوشان بنايي زيبا از آجر است كه مركب از يك طاق كوچك و دو طاق بزرگ است و تاريخ بنايش به دوران خسروخان ميرسد. روسها شيب اين پل را كه تند بود ملايم نمودند». بايد اضافه نمود كه فرهاد ميرزا معتمدالدوله از شاهزادگان قاجار كه حوال 1292 هجري قمري از اين مسير گذشته ساخت پل را به حاجي محمدهادي تاجر ميانجي نسبت داده كه ساكن قزوين بوده است. وي ساخت پل را به هشتاد و چند سال قبل متعلق دانسته و مينويسد كه در زمان وي هيچ رخنه اي در پل ديده نميشود.
اين پل داراي چهار دهنه جناقي كند در ابعاد مختلف و نيز موج برگردانهايي در قسمت پايهها براي استحكام آنها و تسهيل جريان آب به هنگام سيلابها- و همچنين كوره پوشهايي در ميان پايههاست كه از سنگيني پل ميكاهد و در مواقع افزايش سطح آب گذر جريان رود را سهلوت ميبخشد.
بزرگترين دهانه اين پل 2/18 متر و كوچكترين دهه 8/7 متر طول دارد و ارتفاع آنها به ترتيب 15 و 8 متر است. مصالح به كار رفته در ساخت پل، آجرهايي به ابعاد 4×20×20 و 5×25×25سانتيمتر با ملات گچ و خاك است. پل خشتي لوشان پس از زلزله مهيب خرداد 1369 گيلان و زنجان دچار آسيب جدي شد كه به همت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان گيلان مورد مرمت اساسي قرار گرفت. طول كلي اين پل 100 متر و عرض تقريبي آن حدوداً 7 متر است. در دو طرف مسير عبور عابر، جانپناه وجود دارد و كف پل با قلوه سنگ فرش شده است.
پل خشتي لوشان به شماره 2034 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است.