کوهرنگ

کوهرنگ یکی از شهرهای گردشگرپذیر استان چهارمحال و بختیاری به‌شمار می‌رود که جاذبه‌های دیدنی فراوانی را در دل خود جا داده است. این شهر به بام ایران معروف است و رودهای زاینده‌رود و کارون از اینجا سرچشمه می‌گیرند.

مرکز شهرستان کوهرنگ شهر چلگرد است. کوهرنگ سه بخش دارد. در بخش مرکزی دهستان‌های میانکوه، دشت رزین، و شوراب تنگزی قرار گرفته‌اند. بخش بعدی آن بازُفت است که دو دهستان دارد، بازفت بالا و بازفت پایین. در بخش دو‌آب صمصامی، دهستان‌های شهریاری و صمصامی واقع شده‌ است.

کوهرنگ در کنار کوه‌های زاگرس شکل گرفته است. این شهر تا مرکز استان یعنی شهرکرد یک ساعت و نیم و تا تهران حدود هفت ساعت فاصله دارد. همسایه‌ی شمالی آن شهرکرد و همسایه‌ی جنوبی آن اردل و ایذه است. از شرق به فارسان و از غرب به اندیکا می‌رسد. باتوجه به آثار تاریخی و باستانی که در این منطقه وجود دارد، قدمت آن ‌را به دوره نوسنگی تخمین می‌زنند.

اکثریت مردم کوهرنگ از ایل بختیاری هستند و به زبان بختیاری سخن می‌گویند. بیشترین جمعیت ایل هفت‌لنگ بختیاری در چلگرد زندگی می‌کنند.

سالانه حدود ۱۱ میلیون گردشگر به کوهرنگ سفر می‌کند. یکی از جاذبه‌های گردشگری که نام کوهرنگ را سر زبان انداخته است، دشت لاله‌های واژگون است. بهترین زمان سفر به کوهرنگ برای بازدید از لاله واژگون، اردیبهشت است. محلی‌ها به آن‌ دشت گل بگریو می‌گویند.

پیست اسکی زمستانی و تابستانی، چشمه دیمه در روستای دیمه، آبشار شیخ علیان در روستای سرآقا سید و چشمه کوهرنگ در دامنه زردکوه از دیدنی‌های این منطقه هستند. گردشگران در سفر به کوهرنگ از تونل اول کوهرنگ و آبشار آن و نیز غار یخی چَما بازدید می‌کنند. در فصل پاییز امکان تماشای کوچ عشایر و اقامت در کمپ گردشگری عشایری وجود دارد.

کباب بختیاری که شهرت آن به شهرهای دیگر رسیده، از معروف‌ترین غذاهای محلی کوهرنگ است. کال جوش غذای دیگری‌ست که را با کشک و پیاز درست می‌کنند. اُماج، نان تیری، نان بلوط، نان گرده، نان برکوه، کوفته‌ی شب عید و شیرینی اگِردَک نیز در این منطقه پخته می‌شود.

باتوجه به طبیعت سبز این ناحیه، لبنیات محلی به ‌ویژه کشک، عسل کوهرنگ، کرفس و سبزیجات دیگر مانند بن سرخ و تره سوغات آن به‌شمار می‌روند. همچنین بافت قالی، قالیچه‌، خورجین، سیاه‌چادر و وریس‌بافی در این منطقه محبوب است.

مردم کوهرنگ در مراسم عروسی ساز کرنا می‌نوازند که نوعی ساز محلی‌ست. این ساز با دستمال‌بازی و چوب‌بازی همراه می‌شود که از آداب ایل بختیاری محسوب می‌شود. همچنین در عزاداری‌ها هزینه‌ی مراسم عزاداری را با همیاری یکدیگر، برای صاحب مراسم سبک می‌کنند.