لباس محلی مردمان استان یزد

8
لباس محلی مردمان استان یزد

استان یزد به مرکزیت شهر یزد یکی از استان های پهناور کشور است که از شمال و شمال شرقی به خراسان جنوبی، از شرق و جنوب شرقی به سیستان و بلوچستان، از جنوب به فارس و از غرب و شمال غربی به اصفهان منتهی می شود. بر اساس آمار اکثریت قاطع جمعیت این استان را فارس ها تشکیل می دهند. از منظر تنوع عقیدتی سکونت زرتشتی ها در فرهنگ این شهر حائز اهمیت ویژه ای است که  این امر در بررسی پوشاک سنتی نیز قابل توجه است. زنان در استان یزد پیراهنی کوتاه تا روی زانو به تن می کردند که آستینی گشاد داشت. این پیراهن را با شلوار می پوشیدند و روی شلوار یک شلیته به پا می کردند. این زنان به جای روسری از چارقد برای پوشش سر بهره می گرفتند. چارقد یزدی در انواع مختلف از جمله از تور مروارید، تور اشرفی، تور خیابانی، و چیتدار گلدار تهیه می شد. آنها روی لباس های خود چادر نیز به سر می کردند و از بین کفش هایی چون نعلین، ساغری، پاشنه دار، ارسی، گالش، راسی، گیوه، گالش نوسرج و پاشنه صناری برای پاپوش انتخاب می کردند. آنها همچنین از چاقچور که پوششی شبیه شلوار بود و از دور مچ پا به بالا پوشیده می شد نیز برای حجاب استفاده می کردند. برای پوشاندن صورتشان نیز روبندهای سفیدی تهیه می شد که تا کمر می رسید. مردان یزدی پیراهن سفیدی دوخته شده از چلوار به تن می کردند که ساده بود و آستین های گشادی داشت و یقه اش با یک زبانه روی شانه بسته می شد. شلواری از جنس چلوار سفید، کرباس یا متقال، به نام تنبون، به پا می کردند که فاقد زیپ و دکمه و کمربند بود و به جای آن از بند استفاده می کردند. عرقچین یکی از سرپوش های مهم مردان یزدی بود که گاه با نقوشی دستی تزیین می شد. آنها به جای کلاه انواع مختلف شال از جمله هراتی، حاشیه دار و شیر و شکری به سر می بستند.  قبا، ارخالق، عبا و لباده دیگر تن پوش های رایج مردان یزدی را شکل می داد. ارخالق را زیر قبا و عبا را روی آن می-پوشیدند. آنها همچنین روی لباس شالی به کمر می بستند و از کفش هایی چون گیوه ملکی، گیوه چینی، و نعلین به عنوان کفش استفاده می کردند. مردان زرتشتی یزد پوششی شامل سربند، پیراهن زیرسفید به نام سدره، پیراهن رو به رنگ سفید تا بالای زانو با شالی به دور کمر، شلوارسفید و کفش های معمول موجود در بازار می پوشند. زنان آنها نیز کلاهکی شبیه به کلاه بندری، سدره-ای گشاد و آستین کوتاه به رنگ سفید که معنای آن لباس نیک اندیشی است، پیراهن مولا با یقۀ گرد و آستین های راسته و سرآستین چاکدار، روسری به طول 3.5 متر و عرض یک متر که به شکل کلاغه ای بسته می شود، شلوار با پاچه های تکه دوزی شده همراه با کفش های معمول استفاده می کنند. 


افزودن دیدگاه جدید