محمد حسین بهجت تبریزی شهریار

17
محمد حسین بهجت تبریزی شهریار

سید محمد حسین بهجت تبریزی مشهور به شهریار در سال 1283 هجری در تبریز متولد شد. پدر وی یکی از مردان شریف و درستکار و از وکلای درجه اول تبریز و اهل ادب بود. شاعر ایام کودکی را که مصادف با انقلاب تبریز بود در قریه های شنگول آباد، قیش قرشان و خشگناب به سر برد. 
در مکتب روستا قرائت گلستان و دوره ی اول متوسطه را در مدرسه ی متحده و فیوضات تبریز گذراند و در سال 1300 به تهران آمد. پس از آن تحصیلات متوسطه را در مدرسه ی دارالفنون به پایان رسانید و بعداً وارد مدرسه ی عالی طب شد. هنگامی که در سال های آخر مدرسه ی پزشکی مشغول تحصیل بود، دل به گروگان عشق داد و به ثریائی مه سیما دل بست و دو سالی پیوسته در کنار او بود و به واسطه ی آشنایی خانوادگی از دیدارش بهره مند می شد. ثریا در اثر اصرار مادربه خانه ی شوهر رفت و شهریار برای همیشه آرامش خویش را از دست داد. رنج و اندوه شهریار را پایانی نبود تا اینکه با شخصی برخورد کرد که راه های طریقت را طی کرده و به مقاماتی نائل آمده بود وی تحت تاثیر جذبه و قدرت او قرار گرفت و مسیر دیگری در پیش گرفت. 
مهمترین واقعه ی زندگی شهریار دلبستگی به ثریا و درد هجران اوست که در اکثر غزلیات او نشان برجسته ای دارد از اوست " شب است و چشم به راه ستاره  ی سحرم/ که تا سپیده دم امشب ستاره می شمرم؛ بگوی گلشن جانان کشیده ام پر و بال/ اگر زسنگ ستم نشکند بال و پرم" اشعار شهریار را می توان به سه دسته دسته تقسیم کرد، 1- اشعاری که به سبک کلاسیک گفته است و در آنها تاثیر افکار منتقدین به وضوح دیده می شود؛ 2- اشعاری که به سبک رمانتیک گفته است و در آنها شاعر به دنبال تجربه ی شخصی می رود؛ 3- اشعاری که در آنها مسائل اجتماعی مطرح شده و شاعر از سبک رئالیسم پیروی می کند. در بیشتر غزلیات و قطعات و برخی قصاید شهریار تاثیر بزرگان شعر فارسی دیده می شود و شاعر تشبیهات و مضامین و حتی ترکیبات آنها را در شعر خویش مکرر می کند. 
شهریار در این باره اینطور گفته است "این بنده اگر حمل بر تواضع درویشی نشود، خود را خیلی به اشکال و با چندین گذشت و اغماض می توانم شاعر بدانم ولی با اطمینان کامل معتقدم که هرگز به کمال شعر نرسیده ام و تاکنون نشده است که شعری از خواجه ی بزرگوار بخوانم و از بضاعت خود شرمسار نشوم در زبان فارسی به عقیده ی این حقیر در درجه ی اول شعر حافظ است که کاملاً به حد کمال رسیده و تمام اجزای آن در لایتناهی است." او در وصف حافظ سروده است "حافظا چشمه ی اشراق تو جاویدانی است/ تا ابد آب از این چشمه روان خواهد بود" شهریار در سرودن اشعار به زبان ترکی نیز چیره دست است و منظومه ی زیبا و مفصلی به این زبان به نام حیدر بابا سروده است. شهریار در شهریور 1367 بر اثر بیماری جهان فانی را وداع گفت.
 


افزودن دیدگاه جدید