یکی از استان­ های تاثیر­گذار در هنر- صنعت فرش دست باف ایران، استان کردستان است. فرش­ های کردستان در اصطلاح فرش­ های نمیر یعنی مرگ ندارد نامیده می­شوند. در سراسر ایران بافت­هایی که مثل سه نوع بافت کردستان تا این اندازه با یکدیگر اختلاف داشته باشند کمتر یافت می­ شود. این سه نوع عبارت است از بافت سنه، بافت بیجار و بافت قالیچه­های عشایری کردستان. نوع اول منحصراً در شهر سنه است، شهر سنه که اکنون به سنندج شهرت دارد و مرکز کردستان است. نوع دوم در شهر بیجار و در حدود 40 روستا که آن را احاطه کرده متداول است و نوع سوم که بافته­های عشایر این منطقه را شامل می­ شود. قالیچه ­های سنه در نظر صاحبان ذوق و فن، دارای جذبه و گیرندگی خاصی است. بهترین نوع آن بافتی ظریف دارد و از لحاظ طرح و رنگ نیز دارای اصالت و سادگی است که بسیار مطبوع است و از این جهات سرآمد بافته­ های سایر نقاط ایران به ­شمار می ­رود.

از لحاظ سَبک نیز بی­ نظیر است. در این قالی ­ها برای تار و پود به جای پشم از نخ استفاده شده تا بر استحکام و استقامت قالی بیافزایند. اکثر گره ها متقارن بافته می ­شوند. رنگ ­آمیزی قالی­ های سنه رنگ­ های پخته ­ای مانند لاکی، آبی، سرمه ­ای، خاکستری و کاجی به­ طور عمده برای زمینه به­ کار می­ روند. رنگ کرم روشن فقط در زمینه ی قالی­ هایی که طرح هشت­گل دارند به­ کار می ­رود. تعداد طرح ­هایی که در قالی بیجار به­ کار می­رود معدود بوده و معمولاً از طرح­ های گردان استفاده می­کنند طرح هرتی با ترنج وسط که معمولاً بدون لچک ­های گوشه  به­ کار برده می­ شود از طرح ­های دیگر بیشتر مورد استفاده قرار می­ گیرد. نقوش و طرح ­های قالی­های کُردی بسیار گسترده و متنوع است این نقوش عبارتند از: روبی اژدر، ماهی ­بیجار، ماهی سنندج، گل میرزا علی، گل مینا، گل وکیلی، گل فرنگ بیجار، گل فرنگ سنندج، ماهی افشار، گل و بلبل، بید مجنون، دارگل، گل و گلدان، زیرخاکی، شکارگاه، و... که هر کدوم از این نقوش از زیبایی خاص خود برخوردار است و در تمامی این نقوش گیاهان فراوانی وجود دارد. غالب رنگ ­های به­ کار برده شده در قالی­ های کُردی گیاهی است به ­عنوان مثال از پوست رناس رنگ قهوه­ ای تیره را به دست می­ آورند؛ برگ مو برای به­ دست آوردن رنگ زرد کاربرد داشته است و بسیار رنگ­ های گیاهی دیگر که به این قالی­ ها جلوه ­ی خاصی بخشیده است.