کمال‌الدین بهزاد، نقاش ایرانی، در حدود سال 870 هجری در شهر هرات متولد شد. در کتب تاریخی از او به این شکل یاد شده است: " نادره‌ی دوران و اعجوبه‌ی زمان و بهترین نقاشان، استاد بهزاد، وی از دارالسلطنه‌ی هرات است. استاد زمانه حضرت بهزاد است/ کو داد هنروری به‌عالم دادست؛ کم‌زاد بسان مانی از مادر دهر/ بالله که بهزاد از او بهزاد است" بهزاد در کودکی پدر و مادر خویش را از دست داد و استاد میرک که کتابدار پادشاه سلطان حسین میرزا بود او را برداشته، تربیت کرد و در اندک زمانی ترقی کرد. ویژگی‌های میرک قطعاً زیر‌ساختهای ذهنی، اعتقادی، فرهنگی و هنری بهزاد را شکل داده است. خواجه میرک دردعا‌نویسی، خوشنویسی، تحریر، تذهیب و نقاشی استاد دهر بود. بهزاد تحت سرپرستی میرک به آموزش هنر پرداخت. و باتوجه به اینکه میرک منصب کتابداری سلطان حسین میرزا را داشت بهزاد می‌توانست به منابع و کتب بسیاری دسترسی داشته باشد و زمینه مطالعه و تمرین و کپی برداری از نگارگری پیشینیان برای او فراهم بود.
بهزاد در حدود بیست سالگی توانست خود را به‌عنوان یک نقاش با استعداد معرفی کند و سریعاً به‌شهرت رسید و تحت توجه امیر علیشیر نوایی و سلطان حسین میرزا قرار گرفت که باعث حسادت بسیاری شد. (امیر علیشیر از چهره‌های فرهنگی، هنرمند و سیاستمدار باکفایت عصر تیموریان است) به واسطه‌ی شهرتش حکم ریاست کتابخانه‌های سلطنتی سه پادشاه را از چنگ خوشنویسان بیرون آورده بود و محل منازعه بسیاری از افراد شد. از سوی دیگر بهزاد با به قدرت رسیدنش، تمام هم و غم خود را در تربیت نقاشان مصروف داشت. تمامی امکانات در اختیار او قرار گرفت تا او بتواند تحول و تجدید حیاتی (رنسانسی) در نگارگری هرات ایجاد کند. این تغییر و تحول مهم دو نقطه ثقل و اتکا لازم داشت که او هر دو را داشت، یکی امکانات مالی و حمایت‌های لازم که از سوی سلطان حسین میرزا و دیگران انجام می‌شد و دوم در اختیار داشتن نیروهای انسانی مورد نیاز برای آموزش و تربیت و جهت‌دهی به اندیشه‌هایش، دوره‌ی او عصری شگفت‌انگیز بود، خراسان و به‌خصوص هرات از مردمانی سرشار بود که استعداد‌های بی‌نظیری داشتند، هرکس هر کاری بر عهده می‌گرفت، هدف و آرمانش این بود که آنرا در حد کمال انجام دهد و مردمانش بیش از باغها و کاخهای زیبا موجب شهرت می‌شدند.
ویژگی‌های نقاشی بهزاد عبارتند از 1- در آثار بهزاد انسان نقش اصلی را ایفا می‌کند؛ 2- حظور پر‌رنگ طبیعت و معماری 3-استفاده از خط ثلث 4-خارج کردن عناصر غیر ایرانی اعم از مغولی، چینی، بیزانسی و عربی در چهره‌ها و ایرانی کردن آنها. کمال‌الدین بهزاد به سال 942 هجری قمری دارفانی را وداع گفت.