سیرجان در فاصله 175 کیلومتری جنوب غرب کرمان، بین کوه های مرکزی و کوه های شرقی زاگرس و در ارتفاع 1766 متری از سطح دریا قرار دارد. نواحی پست و هموار دشت کویر در غرب و دشت حاصلخیز قطبیه در شرق این شهرستان، بین سیرجان و بافت، قرار دارد. سیرجان دارای آب و هوای نیمه بیابانی است.
شهرستان سیرجان دارای دو بخش «پاریز» و «مرکزی»، چهار شهر «پاریز»، «زیدآباد»، «سیرجان»، «نجف شهر» و 10دهستان است.
این شهر از لحاظ جمعیت دومین شهر استان کرمان است که با توجه به موقعیت خاص جغرافیایی و قرارگیری در تقاطع محورهای مواصلاتی یزد- هرمزگان و کرمان–فارس همراه با موقعیت مهم تجاری، وجود کارخانجات، منابع معدنی، حفر قنوات متعدد و اراضی حاصلخیز یکی از شهرهای با اهمیت این استان به شمار می رود. اقتصاد مردم سیرجان را ایلات و عشایر در دست دارند. کشاورزی و فرآورده های دامی، صنایع دستی و قالی بافی، تبدیل سیرجان به منطقه ویژه اقتصادی و راه اندازی فرودگاه تاثیر فراوانی در اقتصاد این شهر داشته است. معماری این شهر صاحب یکی از بی نظیرترین نوع بادگیرهای ایرانی به نام بادگیر چپقی است. سیرجان، به سبب قدمت کهنی که دارد، مجموعه ای از ادوار مختلف تاریخ هنر ایران را در معماری خود گرد آورده است.
اقوام و ایلات مختلفی در این شهر سکونت دارند. زبان غالب مردم سیرجان فارسی است و عشایر در این منطقه به زبان ترکی سخن می گویند. مذهب بیشتر مردم سیرجان شیعه است.
