دلیجان

دلیجان یکی از شهرهای قدیمی استان مرکزی است که در مسیر تهران به اصفهان قرار گرفته است. کارخانه‌های ایزوگام این شهر شهرت زیادی دارند.

شهرستان دلیجان از سمت غرب در کنار محلات قرار گرفته است و از شرق به کاشان می‌رسد. همسایه‌ی شمالی آن استان قم و همسایه‌ی جنوبی آن استان اصفهان است. دو شهر دلیجان و نراق زیرمجموعه‌ی شهرستان دلیجان هستند. بخش مرکزی و دهستان‌های دودهک، هستیجان، جاسب و جوشق نیز به این شهر تعلق دارند.

این‌جا از سال ۱۳۵۶ تابع استان مرکزی بوده و در سال ۱۳۵۷ به شهرستان تبدیل شده است. از دلیجان تا پایتخت ۲۳۹ کیلومتر، تا اراک ۱۵۳ کیلومتر و تا اصفهان ۱۸۲ کیلومتر فاصله ا‌ست.

ارتفاع دلیجان از سطح دریا ۱۵۳۰ متر است و آب و هوای نیمه‌خشک دارد. بارندگی در این‌جا درمقایسه با شهرهای دیگر استان مرکزی کم است.

دو روایت درمورد نام قدیم این شهر وجود دارد. احتمال دارد نام قدیم آن دلیگان بوده و پس از حمله‌ی اعراب به دلیجان تبدیل شده است. روایت دیگر حاکی از آن است که نام شهر از شجاعت و دلیری مردم این منطقه برگرفته شده و نامش دلیرگان بوده است. دلیرگان در طول زمان به دلیرجان و سپس به دلیجان تبدیل شده است. اکنون مردم این شهر به زبان فارسی و گویش دلیجانی یا راجی سخن می‌گویند.

نرخ بیکاری در دلیجان نسبت به شهرهای دیگر استان پایین است، چراکه سومین شهر صنعتی استان به ‌شمار می‌رود. گذشته از کارخانه‌های ایزوگام، کارخانه فرش ماشینی، کشتارگاه صنعتی پرندگان و کارخانه‌های تولید پودر معدنی نیروی کار را جذب کرده‌اند.

اول بهار و پاییز بهترین زمان سفر به این منطقه محسوب می‌شود، چراکه هوا معتدل است و فرصت مناسبی برای بازدید از دیدنی‌های دلیجان فراهم می‌آید.

کاروانسرای دودهک که از دوره صفوی به‌جا مانده، از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری این ناحیه‌ست. نزدیک این کاروانسرای شاه‌عباسی، پل شاه‌عباسی قرار گرفته است.

غار نخجیر عمر ۷۰ میلیون ساله دارد و در سال ۱۳۶۸ کشف شده است. غارنوردان زیادی از این جاذبه‌ی طبیعی بازدید می‌کنند. جاسب یکی از روستاهای زیبای منطقه است که به دلیل وجود دره‌ها و دیواره‌های سنگی بلند، مورد توجه سنگ‌نوردان استان‌های مرکزی ایران قرار گرفته است.

آش هلیم یکی از غذاهای محلی معروف دلیجان است که با گوشت، بلغور و حبوبات پخته می‌شود. آبگوشت دوغ‌دار یا دودار،‌ آش جو یا جودو با شکمبه،‌ آش خیار که با خیار چمبر می‌پزند، اوگرمه، کباب ته تالی و دوغ گرمه نیز غذاهای محلی این ناحیه به‌حساب می‌آیند.

گردشگران از دلیجان پولکی،‌ نبات، حلوا شکری و جوز قندی می‌خرند. انار، خیار، خربزه و هندوانه هم در این ناحیه بسیار کشت می‌شود.