کاخ شیرین

شهر قصر شیرین در آخرین نقطه مرزی ایران و عراق و فاصله بیست کیلومتری مرز خسروی از گذشته میزبان اقوام ایرانی و هم‌چنین مذاهب مختلف از جمله شیعه، سنی، یارسان، یهودی و مسیحی بوده‌است. این شهر از شهرهای قدیمی و تاریخی استان کرمانشاه است که بنای آن را به خسرو پرویز نسبت می‌دهند. او باغی بزرگ با چندین قصر در این شهر ساخت که پس از حمله اعراب به امپراتوری ساسانی، همگی آنها ویران شد. علت نامگذاری این شهر به قصر شیرین را هم ساختن کاخی برای شیرین، همسر مسیحی خسرو پرویز می­دانند.

کاخ شیرین در سمت غربی دامنه‌ رشته کوه زاگرس و در میان نخلستان‌های قصرشیرین قرار گرفته است که اکنون فقط بقایایی از آن بر جامانده است. این بازمانده‌ها هیچ شباهتی به کاخ ندارند اما آثار کاخ بر روی تپه‌های وسیع در این محل دیده می‌شود.

کاخ شیرین یا کاخ فرهاد در۱۸۰ کیلومتری استان کرمانشاه و در بخش شمالی شهرستان قصرشیرین قرار دارد ودر ساخت آن از مصالحی همچون قلوه سنگ‌های رودخانه ای، آجر و ملات گچ استفاده شده است. کاخ در جهت شرقی-غربی روی سکویی مستطیل شکل به ارتفاع شش متر و  به طول 360 و عرض 220 متر قرار گرفته بوده است.

این کاخ دو قسمت رسمی یا تشریفاتی و خصوصی داشته است. قسمت رسمی از تالار ستون‌دار، اتاق گنبددار، صحن رواق‌دار و ایوان روبروی آن تشکیل شده است. در گذشته برای ورود به قسمت رسمی پله­هایی مثل پله­های ورودی تخت جمشید وجود داشت و از دو طرف وارد ایوان می­شد، که متاسفانه دیگر وجود ندارند. قسمت خصوصی شامل حرم شاه و خانه‌هایی است که اطرافیان شاه در داخل آنها زندگی می‌کردند.

تالاری به شکل مستطیل با ستون‌هایی پر شمار در بخش شرقی کاخ وجود دارد که سقفی با طاق‌های آجری آن را پوشانده‌اند. همچنین اتاق گنبددار بزرگی در پشت این تالار وجود دارد که راه ورود به بخش­های شمالی و جنوبی کاخ در زمان خود بوده است.

در پشت اتاق گنبددار حیاطی به شکل مربع و با مساحتی حدود هفتصد متر مربع وجود داشته که پیرامون آن چندین اتاق ساخته شده است.

کاخ شیرین که از نظر بسیاری از باستان‌شناسان جزء عجایب معماری ایران بوده در مسیر جاده بسیار با اهمیت خراسان بزرگ به بغداد قرار گرفته است.  این جاده در زمان­های مختلف تاریخی اهمیت زیادی داشته که از نکات قابل توجه در مورد این عمارت تاریخی است.