مناره خسروگرد
در گذشته‌های نه چندان دور میلها و مناره‌ها، که یکه و تنها در میانه دشت قرار داشتند، راهنمای کاروانیان بودند تا مسیر را گم نکنند. مناره‌ها امروزه نیز نشانه‌هایی برای مسافران هستند تا تاریخ را بازیابند. «مناره خسروگرد» در ۱۰ کیلومتری غرب شهر سبزوار، مربوط به قرن ششم هجری قمری یکی از این مناره هاست که شکوه خود را حفظ کرده است.
بدون شکل مسافران تاریخ که از جاده معروف ابریشم می‌گذشته‌اند از میل خسروگرد خاطرات زیادی ثبت کرده‌اند و می‌توان گفت این میل جزئی از جاده ابریشم به حساب می‌آید.
در سالهای اخير و پس از جداسازی باندهای رفت و برگشت جاده تهران - مشهد اين ميل در بين دو باند قرار گرفت و از این جاده قابل مشاهده است.
میل خسروگرد در سال ۵۰۵ هجری قمری و به دستور «تاج الدوله ابوالقاسم بن سعید» در زمان حکومت سلجوقیان ساخته شد.
این مناره آجری با نامهای دیگری از جمله مناره خسروجرد و میل خسروجرد هم معروف است. ارتفاع کل اين ميل از کف زمين تا بالاترين نقطه کمی بیش از 32 متر است و به لحاظ ارتفاع بلندترين اثر تاريخي استان خراسان رضوی به شمار میرود.
مصالح اصلی به کار رفته در ميل خسروگرد، آجر است که با استفاده از آجرتراش، چوب و ملات گل با مخلوط شيره آهک و ماسه بادی و خاک رس مستحکم شده است. سازه ميل از چهار بخش اصلي تشکیل شده است و به ترتیب از پایین شامل پايه، ساقه، بدنه و راس هستند.
پايه اين ميل مربعي و بدنه آن استوانهای شکل است. برای دسترسي به بدنه ميل در دو ضلع شرقي و غربي دو رديف پله ساخته شده است. هر يک از اين رديف پلهها 6 پله دارد.
در بالای منار دو رشته کتیبه کوفی و تزئینات لوزی شکل به چشم میخورد. تاریخ کتیبه به سال ۵۰۵ هجری قمری است. این کتیبه قدمت این مناره را به حدود ۹۰۰ سال پیش میبرد. بر اساس نظر باستان‌شناسان، مناره خسروگرد سازه تک و منحصربهفردی است که به هیچ بنای دیگر وابسته نیست.