تاریخ یزد با تاریخچه ی نساجی در این شهر گره خورده است. تولید منسوجات سنتی یزد از این لحاظ در اولویت قرار داشت که اولاً مواد اولیه ی آن یعنی پنبه و ابریشم را به راحتی در منطقه تولید می کردند و دیگر این که زنان می توانستد آن را در منزل انجام دهند. اما عامل دیگری نیز در تاریخچه ی نساجی یزد مؤثر بود و آن واقعشدن این شهر در مسیر جاده ی ابریشم است که به اهالی منطقه این امکان را میداد که به راحتی از این طریق داد و ستد کنند.
دارایی بافی یکی از زیر مجموعه های صنعت نساجی سنتی یزد است. ایکات کلمه ای است مالایی به معنای گره زدن و رنگ کردن که در فارسی به آن دارایی می گویند و روشی است قدیمی برای منقوش کردن پارچه، و آن عبارت از رنگ کردن نخ های بافت قبل از آغاز به بافت پارچه است. در گذشته برای رنگ کردن نخ ها از رنگ طبیعی استفاده می شد؛ مثلا از نیل برای رنگ آبی، از روناس و قرمز دانه برای رنگ قرمز، از پوست درخت و گل برای رنگ زرد، از مواد معدنی و خاکی گوناگون برای رنگ سیاه استفاده می شد.
امروزه از این رنگها به ندرت استفاده می شود و رنگ های شیمیایی جای این رنگ های طبیعی را گرفته است. برخی زادگاه این هنر را اندونزی می دانند. قدیمی ترین ایکات موجود، مربوط به کشور مصر است و تاریخ آن به قرن 11 میلادی می رسد. نقوش دیواری در شمالغرب هندوستان زنانی را نشان می دهد که ایکات پوشیده اند.
اما در ایران نیز از دیرباز بافت این پارچه انجام می شده است و سابقه ی آن را در شهر یزد 800 سال می دانند. ایکات بر دو نوع است: ایکات تار و ایکات پود. در ایکات تار، نخ های تار قبل از بافت رنگرزی شده و بعد چله کشی پارچه انجام می شود، سپس نقوش در حین بافت پدید می آیند، در ایکات پود، نخ های تار و پود هر دو قبل از چله کشی رنگرزی می شود و بعد عمل چله کشی و بافت صورت می گیرد.
بدیهی است که ایکات نوع دوم بسیار پرکارتر و گرانبهاتر است. دارایی های تولیدشده معمولا به عرض 90 سانتیمتر و طول حدوداً 30 سانتیمتر بوده که پس از پایان بافت، بسته به مورد مصرف بریده و استفاده می شود. تا چند سال قبل از ابریشم طبیعی برای تار و پود این پارچه استفاده میشد اما در حال حاضر از نخ ویسکوز برای تار و از ابریشم مصنوعی یا ویسکوز رایون فیلامنت برای پود آن استفاده میکنند. روسری، روتختی، رومیزی، رو لحافی، بقچه و بسیاری اقلام دیگر از مصارف عمده دارایی است.