در طول سال، زمان های متفاوتی وجود دارد که در میان آن ها، بعضی به واسطه ی عنایت و توجه خداوند و اثراتی که بر این زمان ها مقرر شده یا اتفاقاتی که در آن ها روی داده یا میدهد، دارای اهمیت، شرافت و عظمت ویژه ای هستند. یکی از این زمان ها، شب قدر است که در آیین اسلام، با ارزش ترین و برترین شب سال است. اهمیت این شب به قدری است که نه تنها آیات مختلفی از سوره های قرآن کریم درمورد خصوصیات این شب نازل گردیده، بلکه سوره ای مستقل نیز با نام «قدر» در خصوص شب قدر در قرآن کریم وجود دارد.
از نظر شیعیان به صورت احتمالی شب پیش از یکی از روزهای نوزده، بیست و یک، بیست و سه یا بیست و هفت ماه رمضان، شب قدر است و اهل سنت یکی از روزهای فرد ده شب پایانی ماه رمضان را شب قدر می دانند. در این شب سه اتفاق بزرگ به وقوع می پیوندد: نزول یک باره ی قرآن (علاوه بر نزول تدریجی)، نازل شدن فرشتگان و روح به زمین برای ابلاغ تقدیر زندگی یک سال آینده ی انسان ها، ضربت خوردن امام اول شیعیان علی بن ابی طالب(ع) در روز نوزدهم ماه رمضان و به شهادت رسیدن ایشان در روز بیست و یکم ماه رمضان. رویکرد بزرگ این شب، بخشایش فوقالعاده و استثنایی گناهان مسلمانان توسط خداوند است که در صورت توبه آنان به وقوع می پیوندد. در این شب، اعمالی نظیر احیا (شب زنده داری)، غسل، خواندن نماز، قرآن و دعا، دادن نذورات و استغفار، به علت توجه فوقالعاده ی خداوند به بندگان توصیه شده است. از رایج ترین اعمال در این شب ارزشمند خواندن دعای جوشن کبیر و قرآن به سر گرفتن است. بنابر آموزه های اسلامی شب قدر بافضیلت ترین شبِ سال است زیرا فضیلت یکی از شب های ماه رمضان از شب های هزار ماه برتر است. خیرات و برکات الهی در آن شب نازل شده و رحمت خاص خداوند شامل حال بندگان می گردد.