عبـا منسـوجی اسـت بـا تـار و پـود بسـیار ظریـف کـه در تولیـد آن از الیـاف طبیعـی پشـم شـتر اسـتفاده مـی‌گـردد. قـواره ایـن پارچـه بـه طـور معمـول بـه عـرض ٨٦-٨٠ ســانتى متر و طــول ٧ متــر اســت. و داراي رنــگ هــاي طبیعــی بســیار متنــوع ماننــد مشــکی، قهــوه اي تیــره و روشـن تـا شـیري رنـگ و سـفید مـی باشـد. عبـاي بافتـه‌شـده بـه رنـگ‌هـاي سـفید و مشـکی بـه علـت کمیـاب‌بـودن پشـم آن گرانقیمت‌تر از ســایر رنگ هــاست. عبــا در حــال حاضــر بــه عنــوان بالاپــوش مردانــه کاربرد دارد اما طراحان لباس در مانتو هم از آن استفاده کرده‌اند.‌ عبا روی دستگاه پارچه‌بافی دووردی بافته می‌شود. این صنعت دستی در روستای بحیری در استان بوشهر و همچنین نائین در حد محدود رواج دارد. 

منابع:

مدنیان محمدی، علی،1395،عبا بافی نایین هنر و صنعتی رو به زوال،نخستین همایش بین المللی هنر و صناعات در فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی با تاکید بر هنرهای روبه فراموشی، اصفهان.

https://civilica.com/doc/527371

حاجی‌زاده، محبوبه. (1389) "بررسی هنر بومی عبابافی در روستای محمدیه"، فصلنامه فرهنگ مردم ایران، شماره 20 و 21.