میرزا محمد غفاری ملقب به کمال‌الملک نقاش مشهور ایران در حدود سنه‌ی 1270 هجری در کاشان متولد شد. سالهای ابتدایی زندگی را در کاشان سپری کرد و پس از طی دوره‌ی تحصیلات مقدماتی درسن پانزده سالگی به‌تهران آمد و داخل مدرسه دارالفنون شد بعد از سه سال در موقع امتحانات آخر سال که ناصرالدینشاه به‌مدرسه آمده بود یکی از آثار سیاه‌قلم کمال‌الملک را دید و مورد توجه‌اش واقع شد و از آنجا که اتاقی در عمارت بادگیر کاخ‌گلستان برای امور نقاشی دایر بود در آنجا به‌دستور ناصرالدینشاه مشغول نقاشی شد و پس از چهار سال لقب نقاش‌باشی دربار را دریافت کرد و در سال 1310 هجری علاوه بر انعامات و جوائز از طرف شاه ملقب به کمال‌الملک شد و تابلوی تالار آئینه اولین تابلوئی است که به امضا کمال‌الملک تهیه شده است و این تابلویی است که هنوز به فرنگ نرفته بود و به علم پرسپکتیو در نقاشی تسلط نداشت.
ناصرالدین شاه کمال‌الملک را بینهایت مورد عطوفت و التفات قرار داد خودش این‌گونه نقل کرده است "هر وقت تابلوئی برای شاه می‌ساختم مدتی ملاحظه و تعریف می‌کرد و پس از آن تابلو را روی زمین خوابانده و امر می‌کرد کیسه‌های اشرفی می‌آوردند و به‌قدری اشرفی روی تابلو می‌ریخت که سطح آن از اشرفی پوشیده می‌شد آنوقت اشاره می‌کرد بردار.." کمال‌الملک به‌تاریخ 1314 هجری به اروپا رفت و به-مدت سه سال در آنجا به مطالعه و نقاشی پرداخت در این زمان در موزه‌های لوور و ورسای و غیره بالغ بر دوازده تابلو از روی کارهای اساتید شهیر غرب چون رامبراند تهیه کرد که پس از مراجعت با خود به ایران آورد. در دوره‌ی مظفر‌الدین شاه قاجار کمال‌الملک از اینکه گاه‌گاهی مجبور بود بنا به ذوق و سلیقه‌ی درباریان نقاشی کند تصمیم گرفت مدتی از ایران خارج شود و به مدت دو سال در بغداد اقامت کرد و تابلوهای معروفی نظیر یهودیهای فالگیر در بغداد، زرگر بغدادی و شاگردش و میدان کربلا حاصل این سفر او بودند. پس از آن مظفرالدین‌شاه با اصرار زیاد کمال‌الملک را به ایران دعوت کرد و او در سال 1323 قمری به ایران مراجعت کرد اما وی به بهانه‌ی رعشه‌ی دست از اطاعت اوامر شاه و ساختن تابلو برای او سرباز زد و چون بازگشتش مصادف با انقلابات مشروطیت ایران بود در این نهضت شرکت کرد و مقالاتی در جراید انتشار داد.
در سالهای بعد با تاسیس مدرسه‌ی صنایع مستظرفه به‌مدیریت آن منصوب شد و پس از چندی به‌دلیل اختلافاتی که با وزیر معارف وقت بر سر استقلال مدرسه پیدا کرد از کاردولتی و تدریس دست کشید ودر سال 1347قمری به ملک شخصی خود در حسین‌آباد نیشابور رفت و سرانجام به تاریخ 1359 قمری (1319 شمسی) بر اثر کهولت سن در سن 93 سالگی دار فانی را وداع گفت.
