فستیوال رنگ و نور پاییزی در مسیر آهار تا شکرآب
شاید مسافرت طولانی برایتان خسته کننده باشد، شاید رانندگی چهار ساعته از توانتان خارج باشد، شاید سفر چند روزه استرستان را زیاد می‌کند. از طرفی شاید عاشق طبعت باشید و دوست داشته باشید سفرهای کنترل شده (صفت عجیبی است برای سفر!) برای خودتان تدارک ببینید، اگر این طور است این مطلب برای شماست.
روز اول؛ به صدای پاییز گوش فرادهید
برای شما که در تهران ساکنید کافی است ظهر پنج شنبه از اتوبان بابایی تقاطع استخر به سمت شمال بپیچید و حدود 30 کیلومتر برانید تا به میدان امام علی رسیده از آن‌جا به چپ تغییر مسیر داده تا کمی بعد به روستای آهار برسید. اتوموبیل‌تان را گوشه‌ای پارک کرده و از محلی‌ها راه امام زادگان سید زاهد و سید طاهر را پرس و جو کنید. از کوچه‌های روستا آرام آرام رد می‌شوید و در مسیر کوچه باغی امامزاده قرار می‌گیرید. هیچ عجله‌ای به خودتان راه ندهید و سعی کنید از مناظر اطراف لذت ببرید. نفس عمیق بکشید و بگذارید هوای تمیز عمق ریه‌هایتان را پر کند. بهتر است این سفر را در پاییز انجام داد. البته بدانید که هیچ گلی بی خار هم نیست در واقع از آن‌جایی که همیشه باید یک جای کار بلنگد آرامش مسیر شکرآب را گاه و بیگاه سر و صدای پرهیاهو و پر گرد و خاک موتورسوارهای گذری می‌توانند به هم بزنند. ولی فراموش نکنید که زیبایی باید در نگاه شما باشد نه در آن چیزی که به آن می‌نگرید! بنابراین می‌توانید با کار روی ذهنتان اجازه مشوش شدن را از خودتان بگیرید.
مسیر آهار تا شکرآب طولانی نیست اما شیب دار است و این باعث می‌شود بسته به توانایی بدنی‌تان بین یک تا سه ساعت این مسیر را طی کنید. رودخانه بسیار زیبایی زیر پایتان در جریان است و مسیر هم کم و بیش در کنار همین رودخانه ادامه پیدا می‌کند. تمام طیف‌های رنگ‌های قرمز، نارنجی، زرد را می‌توانید در طول مسیر در پاییز مشاهده کنید و تعجب کنید ازاینکه چه رنگ‌هایی می‌تواند در دل طبیعت وجود داشته باشد. در راه به یکی دو تا چشمه بر خواهید خورد ولی حتما همراه خودتان یک بطری آب هم ببرید چون بدن انسان به طرز خطرناکی به آب وابسته است و بی آبی یکی از خطرهای همیشه سفرهای طبیعت گردی است. بگذارید از این مشکلات بگذریم و به قدم زدنمان در مسیر شکرآب ادامه دهیم.
مهمان امامزاده باشید
بگذارید کمی آرام‌تر حرف بزنیم تا صدای پرنده‌ها را هم بشنویم، صدای آب جاری را وقتی که با سنگ‌های کف رودخانه در جنگ است، صدای باد را وقتی که داخل برگ‌های رنگی می‌پیچد و چند تایشان را با خود می‌کند و می‌بَرد و صدای خش خش برگ‌های ریخته شده زیر پاهایمان را. با شنیدن این صداها و دیدین این رنگ‌ها کم کم چراغ‌های امامزاده به چشم می‌خورد. داخل امامزاده چند اتاق نسبتا ارزان برای کرایه کردن وجود دارد و همین‌طور جای زیادی برای کمپ کردن. بهتر است قبل از انجام هر اقدامی حتما با مسئول امامزاده هماهنگ کنید. علاوه بر این بهتر است از اتاق‌های اجاره‌ای انتظار خیلی زیادی نداشته باشید در واقع، همین که از شر سرمای منطقه در طول شب حفظ کنند کارشان را به نحو احسنت انجام داده‌اند. شب را همان‌جا اتراق کنید، آتشی بیفروزید و در کنار آن غذایی فراهم کنید، بخورید و با دوستانتان معاشرت کنید. به آسمان صاف بنگرید واز سکوت شب لذت ببرید.
روز دوم؛ عکاسی با آبشار شکرآب
صبح جمعه بعد از بیدار شدن و صرف صبحانه که می‌توانید از بوفه امامزاده تهیه کنید راه خودتان را به سمت بالا ادامه دهید در کمتر از پانزده دقیقه به آبشار شکرآب خواهید رسید. آبشاری که آب زیادی ندارد ولی به غایت زیباست. از خودتان و آبشار عکس یهویی بگیرید کمی استراحت کنید و دوباره به سمت پایین برگردید. ازین جا به بعد دو راه دارید یکی همان که ازش آمدید و دیگری راهی در بالای آبشار است که امامزاده را دور می‌زند و وسط مسیر نزدیک آهار به مسیر اصلی برمی‌گردد. در راه برگشت می‌توانید کمی کنار رودخانه بروید و پایی به آب هم بزنید. کمی بعد دوباره در آهار خواهید بود و کمی بعدترش هم در راه خانه و بسته به سرعتتان حدود بعدازظهر بعد از یک سفر کوتاه به یاد ماندنی آسان در اتاقتان به استراحت خواهید پرداخت.