این سفر از تبریز شروع میشود اما هدف آن دیدن تبریز نیست! هدف این سفر دریاچههای شمال غرب ایران است. البته نه همه دریاچهها. مسیری که قرار است طی کنید از مرکز استان آذربایجان شرقی شروع میشود و در آذربایجان غربی پایان میپذیرد.
اولین دریاچهای که خواهید دید، دریاچه یا استخر ایل گلی در شهر تبریز است. این مجموعه تاریخی یک مخزن آب مصنوعی است که در دورهای جهت ذخیره آب استفاده میشده است. خیلی زود از تبریز خارج میشویم و برای این که به یک دریاچه طبیعی درست و درمون برسیم، راهی ارومیه میشویم.
جادهای که به جاده دریا معروف است شما را به سمت بزرگترین دریاچه طبیعی داخل مرزهای ایران میبرد: دریاچه ارومیه. این جاده توسط یک میانگذر و یک پل بلند به نام پل شهید کلانتری، فاصله بین مراکز استانهای آذربایجان شرقی و غربی را به کمترین میزان خود رسانده است به نحوی که با کمتر از دو ساعت رانندگی از تبریز به ارومیه میرسید.
دریاچه ارومیه مهمترین و بزرگترین دریاچه آب شور ایران است و به عنوان دومین پارک ملی بزرگ ایران توسط سازمان حفاظت محیط زیست محافظت میشود. در فصل تابستان به دلیل گرمای هوا و تبخیر آب، غلظت نمک دریاچه افزایش پیدا میکند و دریاچه ارومیه شورترین حالت خود را پیدا میکند و معمولا رنگ آب دریاچه به قرمزی میزند. قبل از رسیدن به دریاچه یکی دو کیلو خیار بخرید که به کار میآید!
بازار ارومیه و مسجد جامع در مجاورت آن، برج سه گنبد و کارگاههای نقلسازی اطراف آن، ساختمان شهرداری و شهربانی ارومیه، کلیسای ننه مریم، مسجد سردار با کاشیکاریهای بسیار زیبا که با نام مسجد ساعتلو هم شناخته میشود، دهکده ساحلی چیچست و تفرجگاه باری در اطراف ارومیه از جمله دیدنیهای فراوان این شهر هستند که بهتر است برای دیدن آنها برنامهریزی کنید.
خوشبختانه در ارومیه میتوانید انواع هتل، هتل آپارتمان، مهمانپذیر و اقامتگاه محلی پیدا کنید. یکی از معروفترین پاتوقهای مردم ارومیه به خصوص در حوالی غروب و شبهای تابستان، تفرجگاه بند است که در جنوب غربی شهر ارومیه و در فاصله کمی از شهر واقع شده است.
امروز برای دیدن سومین و چهارمین دریاچه این سفر آماده شوید. ادامه همان مسیری که در شب گذشته به سمت تفرجگاه بند پیشنهاد شد، شما را به پای دریاچهای عظیم میرساند که به دلیل ساخت سد بر روی رودخانه شَهَرچای تشکیل شده است. با عبور از گردنههای کوهستانی به بالای تاج سد شهرچای میرسید. در بالاترین نقطه فضایی شبیه به پارکینگ وجود دارد که میتوانید ماشین را پارک کرده و از هوای خنک کوهستان و نمای زیبای دریاچه در میان کوههای بلند لذت ببرید.
جاده را ادامه داده تا به سهراهی سیلوانا برسید. اینجا را خوب به خاطر بسپارید که دوباره به آن باز خواهیم گشت! سه راهی را به سمت راست و هم جهت با تابلوی سیلوانا ادامه دهید. این مسیر به سمت مرز سِرو میرود که ممکن است پیش از این به گوش شما خورده باشد اما پس از عبور از مَوانا و پیش از رسیدن به مرز سرو، مسیر خود را به سمت غرب ادامه دهید. مقصد دریاچه مارمیشو است که درست بر روی خط مرزی ایران و ترکیه واقع شده است. پیش از رسیدن به دریاچه پاسگاه مرزبانی از شما اطلاعات اولیهای میگیرد و پس از هماهنگی راهی بهشتی به نام مارمیشو میشوید. دریاچهای که در میان کوهها و درختان بلند محصور شده است.
این دریاچه مرزی تا ارومیه 2 ساعت فاصله دارد و راه دیگر دسترسی به آن از مرز سرو و جاده سلماس در شمال است.
پس از بازدید از دریاچه مارمیشو، راه رفته را به سمت سهراهی سیلوانا بازگشته و مسیر را تا زیوه و دیزج ادامه دهید. آنچه امروز شما را متعجب میکند لباسهای کردی و زبان کردی مردم منطقه است!
روز شلوغ و جذابی بود. متاسفانه هیچ هتل و مهمانپذیری در این منطقه وجود ندارد اما شما میتوانید خانهای روستایی کرایه کرده و شبی را میهمان کردهای مرزنشین و مهربان ایرانزمین باشید.
آخرین دریاچهای که در این سفر به تماشای آن خواهید رفت جذابیتی متفاوت دارد. این دریاچه دالانپَر یا دالامپِر نام دارد و در میان کوهستانی به همین نام شکل گرفته است. این کوهستان درست در نقطه صفر مرزی ایران، ترکیه و عراق واقع شده است و دسترسی به آن چندان آسان نیست. بر سر راه یک آبشار عظیم و پرآب به نام سولهدوکل منتظر شماست که فراموش نکنید حتما ببینید. جاده تا نزدیکی آبشار آسفالت است و چندان مشکلی نیست. اما از اینجا به بعد حتما باید ماشین شاسیبلند و آفرود داشته باشید یا این که در همان دیزَجمَرگِوَر ماشین کرایه کنید و با خیال راحت با یک راننده بومی همراه شوید.
از اینجا تا پای دریاچه بیش از یک ساعت راه کوهستانی بسیار زیبا پیش رو دارید و به ارتفاعات مرزی ایران وارد میشوید.