حکیم محمد « هیدجى» در زمره دانشوران اسلامی است که با وجود کسب کمالات گوناگون علمى هیچ گاه خود را بى نیاز از عبادات و بجاى آوردن فرائض و نوافل ندید و توانمندى در عرصه دانشورى را با فضیلتى که با اخلاق و تقوا به خود اختصاص داد، توأم ساخت و در واقع علم و ایمان را مکمل و متمم هم نمود و به همین دلیل به جاى آنکه در درّه خودیت به بام غرور برود، دامنه هاى دیانت را پیمود و خویشتن را به قله کرامت انسانى رسانید و در اقیانوس پژوهش به غواصى پرداخت و مرواریدهاى معرفت را بدست آورد و جان خود را از تعلقات دنیایى و پیوستگىهاى فناپذیر پیراست.
حكيم هيدجي شاعر برجسته، عالم و فيلسوف ارزشمند زنجاني در سال 1270 قمري در شهر هيدج به دنيا آمد و همانجا تحصيل خود را آغاز نمود و براي ادامه آن در سال 1297 قمري به قزوين رفت. سپس تحصيلات عاليه خود را در فقه و اصول در شهر نجف گذرانده و با كسب اطلاعات عالي و وافي به عنوان عالمي با تجربه به وطن خويش برگشته است و در تهران ساكن شده، طلبه هاي علم و فقه را به دور خود گردآورده و برايشان تدريس كرده است. در نهايت در سال 1346 قمري و در سن 76 سالگي با سربلندي علمي و اجتماعي از دنيا رخت بر بست.
آثار عالم رباني و حكيم زبردست اسلامي ، حكيم هيدجي:
شرح منظومه سبزواري، رساله دخانيه، دانشنامه، غزليات فارسي، ديوان تركي، كشكول هيدجي
حكيم هيدجي شاعري بي مانند بود . او براي سرگرمي و تفنن به شعر سرايي نمي پرداخت و افكار خود را با موضوعات كهنه مشغول نمي ساخت، بلكه با مضامين جديد، مشكلات مختلف تازه اي را مطرح كرده و در كار خود مرزهاي جديدي به وجود مي آورد. حكيم خلاقيت فلسفي و ادبي خود را به سه زبان آفريده و جالب است كه در هر اثر خود به هر سه زبان تمسك جسته است.