سی‌سخت
شهر «سی‌سخت» بر دامنه بلندترین کوه رشته کوه زاگرس، دنا قرار گرفته است. سی سخت از شمال با شهرستان «لردگان»، از خاور با «سمیرم»، از جنوب با شهرستان «بویراحمد» و از باختر با شهرستان «کهگیلویه» همسایه است و در ۳۵ کیلومتری شمال غربی «یاسوج» و شمال شرقی استان «کهگیلویه و بویراحمد» قرار دارد.
این شهر با گستره ای نزدیک به 250 هکتار و در تراز 3 هزار متری دریا، جمعیتی نزدیک به 8 هزار نفر را در خود جای داده است. به نظر میرسد نام شهر سی سخت برگرفته از داستان بیژن «رزم زن»، سردار پادشاه کیانی ایران، «کی خسرو» و 29 تن از پهلوانان همراه او است. یعنی هنگامی که این 30 «سخت» یا 30 پهلوان از کوه دنا یا همان «کوه قدش» می گذشتند، در برف ناپدید می شوند.
از چشمه های فراوان در سی سخت می توان «چشمه میشی» و «بُشو» در پائین گردنه بیژن که با داستان «کی خسرو» پیوند دارد، همچنین «چشمه سرد» در «کوه گل»، «چشمه توف» در راه چکاد دنا، و چشمه های دیگری همچون «چشمه تاگی»، «چشمه تاگی»، «چشمه سیاه»، «چشمه ریزک» و «چشمه بایی» را نام برد.
در دامنه هایکوه دنا در سی سخت «دشت لاله های واژگون»، «آبشار تنگه نمک» و منطقه نیم هکتاری حفاظت شده پارک ملی دنا را می توان نام برد.
در اطراف سی سخت دیدنی های بسیاری وجود دارد که از جمله آنها میتوان به بن رود، اشکفتوی، چشمه زنگویی، آبشار بریدون، لهوس، دریاچه نمک کوه گل، تپه قلات، تپه اسپیدو، منطقه برف کرمو، قله قلم، روستای کوخدان، کریک، تنگ کلنجه، تنگ حراء، توفال، آبشار بلیو، مورگل، قزل قله، گردنه بیژن، گردنه بز کش، روستای دهنو و آبشار نول اشاره کرد.
در شمال شرقی سی سخت، در سرزمین کوه گل، «دریاچه کوه گل» در نزدیکی چکاد دنا، در «دهانه انبری» گردنه «بیژن» جای دارد. دریاچه کوه گل نزدیک به نیم هکتار گستره و ۱۵ متر عمق دارد.
اشکفت «ده شیخ» در 2 کیلومتری روستای «ده شیخ»، در ۳۵ کیلومتری سی‌سخت و در ۵۱ کیلومتری یاسوج جای دارد. اشکفت ده شیخ، که «غار علی صدر دوم» نیز خوانده می شود، یادگاری از دوران دوم زمین‌شناسی است. دوره میانه زیستی که میانگین از 170 میلیون سال پیش بر جای مانده است.
از میان پوشش جانوری پیرامون کوه دنا می توان گونه هایی همچون کل و بز، گراز، خرس قهوه ای، پلنگ، گرگ، روباه، کفتار، شغال، گورکن، موش کور، موش خرما، سنجاب جنگلی، خرگوش، سمور، راسو، خفاش، نعل اسبی، گربه وحشی، کاراکال، خفاش گوش بلند، سگ آبی، تشی، جوجه تیغی، سیاه گوش و گوزن زرد ایرانی را سراغ گرفت.
از میان پرندگان می توان گونه هایی همچون قرقاول، کبک دری، کبک معمولی، تیهو، بلدرچین، شاه بوف، جغدهای ماهی خوار، جغد گوش دراز، جغد جنگلی، عقاب پرپا، عقاب جنگلی، عقاب طلایی، کبوتر چاهی، سبزقبا، ماهی خورک، هدهد، دارکوب، چکاوک، سار، کلاغ، گنجشک، سهره و پرندگان مهاجری همچون مرغابی، اردک کله سبز، لک لک، حواصیل، درنا، خروس کولی و چنگر را یاد کرد. از پوشش گیاهی نیز می توان بلوط، کوه گل، ریواس، جاشیر، پونه کوهی، نعناع کوهی، قارچ کوهی، بنه، کیکم، ارژن، شن و بادام کوهی را نام برد.