طبیعت و قوانین آن همواره منبع الهام معماران با هوش ایرانی برای ساخت بناهای ماندگار بوده است. "شترگلو" نوعی کانال آبی شبیه گردن و گلوی شتر است که کار انتقال آب را با استفاده از قاعده ظروف انجام میدهد. با ایجاد این سازه آبی علاوه بر انتقال آب از زیر بنا، از ورود هر موجود زندهای به داخل آب جلوگیری میشود.
عمارت شترگلو به علت قرار گرفتن در دامنه کوههای جوپار و همچنین مسیر قنات وکیلآباد، یکی از جاذبههای خوش آب و هوای شهر ماهان محسوب میشود. این بنا که یادگاری از دوره قاجار و خانه خاندان رضوی نعمتاللهی بوده، دارای دو قسمت شاهنشین و اندرونی است.
عمارت شاهنشین دارای دو بادگیر بلند و یک کلاه فرنگی است. در وسط بنا حوضخانهای هشت ضلعی قرار گرفته که با سقفی بلند و گنبدیشکل، پوشیده شده است. در کنار حوضخانه رواقها و اتاقهایی وجود دارند که با هنرمندی گچبری شدهاند. این اتاقها و حجرههای تو در تو دارای درهای چوبی زیبا همراه با شیشههای شبکهدار و رنگی است. در کنار ورودی رواقها، ستونها و سرستون هایی وجود دارند که با طرحهایی بدیع گچبری شدهاند و همچنین فضای داخل اتاقها سنگ فرش شده است.
دو بادگیر قرینه در دو طرف حوضخانه قرار دارد که جریان هوا را به سمت آن هدایت میکردهاند. جریان هوا با برخورد با فواره وسط حوضخانه هوای خنکی و مطبوعی را برای اهل خانه در فصل گرم تابستان مهیا میکرده است. این بادگیرها رامیتوان به عنوان یکی از ابتکارات هوشمندانه معماران ایرانی برای مبارزه با گرمای سوزان کویر به خصوص در فصل تابستان به حساب آورد.
روی سقف حوضخانه که به زیبایی مقرنسکاری شده، یک کلاه فرنگی که آن نیز هشت ضلعی بوده و هشت پنجره دارد، قرار گرفته است. برای پوشش سقف این عمارت از آجرهای سفالی استفاده شده است. این آجرهای سفالی دارای شیببندی مناسب و دقیقی است که از نفوذ آب باران به داخل بنا جلوگیری میکند.
عمارت شترگلو چند حیاط داشته است. حیاط شمالی انارستان و حیاط جنوبی نارنجستان بوده است. این حیاطها با وجود جریان دائمی آب در آنها و همچنین فضای پر درخت و سرسبز خود، جلوهای از باغ زیبای ایرانی را به نمایش میگذاشتهاند. آب همواره در سرتاسر عمارت جریان داشته و باعث صفا و آرامش ساکنان خانه بوده است.
عمارت شترگلو که به عنوان یکی از جاذبههای مهم گردشگری شهر ماهان محسوب میشود، روبروی "آرامگاه شاه نعمتالله ولی" عارف و صوفی بزرگ قرن هشتم و نهم قرار گرفته است.