ساری با طبیعت زیبا و ساحل دریای کاسپین در فرحآباد و وجود آثار تاریخی از قطبهای مهم گردشگری محسوب میشود. علاوه بر پل، حمام، کاخ و مسجدی که در فرحآباد و مربوط به دوره صفویه است، در خودِ شهر ساری نیز آثار تاریخی چون مسجد، بازار ،آبانبار و خانههای تاریخی چون کلبادی و سردار جلیل نیز وجود دارد.
از میدان ساعت به سمت خیابان جمهوری که بروید به کوچهای میرسید به نام کوچه سردار؛ «خانه لطفعلیخان سردار جلیل ساروی» در همین کوچه قرار دارد. وی از ملاکین و فرماندهان محلی بوده که بخش بزرگی از منطقه ساری را زیر فرمان داشته است.
این خانه 3 طبقه دارای پلانی مستطیل شکل که به دستور سردار جلیل توسط معماران اصفهانی ساخته شده و تماما از خشت با نمای آجری است؛ طبقه اول 3 اتاق دارد که با درهای چوبی به هم راه دارند. طبقه دوم مانند طبقه اول با این تفاوت که 9 در دارد که تامین کننده نور اتاقها است و طبقه سوم مانند طبقه اول و دوم، 3 اتاق دارد و دورتا دورش را ایوان گرفته که نوعی بهار خواب برای شبهایِ شرجی تابستان محسوب میشده است. معماری این خانه متاثر از خانههای دوره قاجار است و در واقع تلفیقی از معماری سنتی و عصر قاجار است. مصالح به کار رفته در این بنا قلوهسنگ، آهک، چوب، سفال و ساروج است. در پیِ این بنا برای جلوگیری از خزه بستن از آهک استفاده شده و جنس بام و ستونهای نگهدارنده سقف، از چوب است. از ویژگیهای مهم ساختمان سه طبقه خانه سردار جلیل ساروی این است که در آن آهن به کار نرفته است. بام بعد از تیر ریزی با چوب، پوششی از سفال دارد.
این خانه 2500 متری شامل یک اندرونی و فضای بیرونی است که بنای اصلی در بخش اندرونی همان بنای سه طبقه با پلان مستطیلی است و دو دَر دارد، یک دَر که در همان کوچه سردار است و دَرِ دیگر در کوچه پشتی به نام بهراماتر باز میشود. در واقع دَرِ اول (کوچه سردار) محل آمد و شد ساکنین و بزرگان بوده چرا که حیاط اندرونی با ورودی کوچه سردار در ارتباط است و دَرِ دوم (کوچه بهراماتر) مربوط به رفت و آمد رعایا و چارپایان بوده و همان حیاط بیرونی است که اصطبل نیز در همانجا قرار دارد. مورد عجیبی که در مورد بنا وجود دارد این است که کل مجموعه به این بزرگی، فاقد حمام بوده است.
این ساختمان قبل از انقلاب مدتی مدرسه بوده، سال 1359 شخصی به نام میرنژاد آنرا خریداری کرده و ساکن میشود. در سالهای بعد، بنا در معرض باد و باران بوده و تا حد زیادی آسیب میبیند. در سالهای اخیر شرکت عمران و مسکن سازان استان مازندران بنا را خریده اس اما مجموعه همچنان بلااسفتاده باقی مانده و مرمت هم نشده است. این بنا در اسفند 1380 به ثبت آثار ملی رسیده است.