ملاقات با شاهدان مرگ سیاوش

روز اول

لالهٔ واژگون از گیاهان علفی پیازدار و چندساله است که تاکنون ۱۵ گونهٔ آن در ایران شناسایی شده‌است. گونهٔ زرد کم‌رنگ متمایل به لیمویی این گل‌ها موسوم به لاله زاگرسی بین ۵۰ تا ۸۰ سانتی‌متر ارتفاع دارد.در برخی نقاط ایران، این گیاه را اشک مریم یا لالهٔ اشک می‌خوانند. وجه تسمیه چنین نامی به داستان‌های اسطوره‌ای بازمی‌گردد. این که این لاله، شاهد مرگ سیاوش بوده و از غصه این اتفاق سربه زیر شده و اشک می‌ریزد. اشک‌های لالهٔ واژگون در حقیقت شیرهٔ بی‌رنگی هستند که در درون لاله قرار دارند و گاهی به سمت پائین سرازیر می‌شوند.

 برای دیدار از دشت لاله های واژگون از مناطق روستایی الگودرز گذر خواهیم کرد در بسیاری از آرامگاه های روستایی شیرهای سنگی ایستاده ای را بر مزار بزرگان ایل می بینیم. شیر سنگی یا برد شیر از نمادهای قبور افراد شاخص ایل می باشد که در رشادت، دلاوری، سخاوت و مهمان نوازی بی نظیر بوده اند.

پس از گشتی در مناطق روستایی به دیدن  یکی از زیباترین آبشارهای استان آبشار آب سفید  می رویم . پوشش گیاهی اطراف آبشاردر فصول بهار و تابستان باعث زیبایی مسحور کننده آن گردیده است و چشم هر بازدید کننده ای را به خود خیره می کند