آزو دشت ناتمام
رشته کوه البرز با دامنه های زیبایش، همواره یکی از جذاب ترین مقاصد طبیعت گردی است. هر جای این رشته کوه عجیب و سربه فلک کشیده که چون دیواری مازندران را از استان های جنوبی‌اش جدا می کند، می تواند یک مقصد طبیعت گردی خاص و بکر باشد. تا به حال اسم دشت آزو به گوشتان خورده است؟ یا پاشوره؟ دشت آزو واقع در البرز مرکزی و در همسایگی دماوند اسطوره ای یکی از نقاط روی زمین است که می توان ترکیب عجیب سنگ، آب، علفزار و ابر را به تماشا نشست.
آسمان دشت آزو از آن آسمان هایی است که در کمتر جایی از کره زمین می توان نظیرش را یافت و از این رو است که خیلی از ستاره شناسان و علاقمندان به رصد ستاره ها و سیارات دشت آزو را برای شب مانی و تماشای آسمان برمی گزینند.
آب روان و زلال که تقریبا در تمام چهارفصل سال در این دشت جاری است، نوید بخش زندگی و طراوت است و بر زیبایی های این دامنه می افزاید. بومی های این منطقه از دشت آزو به عنوان ییلاق و چراگاه گوسفندان استفاده می کنند و طبیعت گردان و کوهنوردان زیادی برای بهره بردن از این طبیعت ناب عازم این نقطه از ایران زیبا می شوند.
چطور به دشت آزو برویم؟
عکاس: سعید رضایی سعید
همه ما جاده هراز را می شناسیم و شاید هر ساله چندین بار از این جاده برای رسیدن به ساحل دریای خزر استفاده کنیم؛ پس راه آشناست. بعد از امامزاده هاشم و لاریجان تابلوی روستای رینه را در سمت چپ جاده که دیدید، از سرعت کم می کنید و درست در مقابل ورودی رینه به جاده باریک سمت راست که ما را به روستای نوا می رساند، وارد شوید.
بعد از طی مسافتی نزدیک به 10 کیلومتر به روستای خوش آب و هوای نوا می رسید که امروزه دهکده ای توریستی و ویلاهای فراوانی در گوشه و کنارش قد کشیده اند. بهترین محل برای پارک کردن ماشین در ابتدای مسیر پیاده روی و در کنار کارخانه آب معدنی روستای نوا است. بعد از پارک کردن ماشین یک ساعت کوهنوردی نسبتا سنگین در مسیری پر شیب انتظار شما را می کشد. بعد از یک ساعت به دامنه های پاشوره و دشت نوا خواهید رسید.
مناظر بکر دشت آزو؛ از نمای مه گرفته دماوند تا دامن پر ستاره شب
عکاس: سعید رضایی سعید
وقتی اولین قدم ها را در سطح وسیع و نسبتا مسطح دشت آزو برمی دارید اولین صحنه ای که نظر شما را جلب می کند، جوی آب روانی است که باید برای ورود به دشت از روی آن بپرید. در واقع این نهر با آب زلال و گوارایش که تامین کننده آب همان کارخانه آب معدنی است که در ابتدای مسیر می بینید مرز ورودی به دشت محسوب می شود.
سنگ‌هایی عظیم و زیبا و رنگی با اشکال عجیبب و تماشایی در گوشه و کنار دشت و علفزارهایی که ارتفاعش در فصل تابستان تا بالای زانوها می رسد، مناظری از دشت آزوست که هیچ وقت از یاد نخواهید برد.
به نظر من حیف است که اگر گذرتان به دشت آزو افتاده، شب را در اینجا نمانید. پس حتما وسایل شب مانی را به همراه داشته باشید. هم می توانید در گوشه و کنار دشت، پایِ هر تخته سنگی که دوست داشتید چادرتان را برپا کنید، هم اینکه می توانید به کلبه ای بروید که در ادامه مسیر به سمت قله پاشوره آن را خواهید دید.
البته اگر در فصل‌های گرم و آخر هفته به دشت آزو بروید احتمال اینکه کوهنوردان دیگری قبل از شما در کلبه اقامت کرده باشند وجود دارد.
وقتی به دشت آزو می رسید آب فراوان و در دسترس است، اما دقت کنید که در بالادست جایی که میخواهید آب بردارید آبشخورهای دست ساخت گله ها نباشد. پس نیاز نیست آب زیادی را تا دشت آزو حمل کنید. برای همان مسیر کوهنوردی ابتدایی آب به میزان مورد نیاز داشته باشید کفایت می کند.
مناظر بسیار زیبایی را می توانید تا پایان روز ببینید که زیباترین نمای قله مه گرفته دماوند قبل از پایان روز یکی از آنهاست. به این منظره شوخی باد با علف های سبز و رقصشان را هم بیفزایید؛ مسحور کننده است.
با اتمام روز زیبایی مناظر تمام نمی شود و پرده دیگری از این نمایش دلچسب طبیعت شروع خواهد شد؛ ستاره ها، ستاره ها و ستاره ها. ساعت های متوالی می توان آسمان جادویی این دشت را به نظاره نشست و لذت برد؛ در هوایی سبک که ریه های شما را پر و سرتان را سبک خواهد کرد.
قله پاشوره را فتح کنید
اگر اهل کوهنوردی هستید و تجهیزات مناسبش را دارید چرا یک کوهنوردی مفصل و لذتبخش را هم به برنامه اضافه نکنید. دشت آزو در مسیر قله 3900 متری پاشوره است. مسیر مشخص است و اگر خوش شانس باشید می توانید با کوهنوردان دیگر که به مسیر آشناترند همراه شوید. مسیر قله زیباست و هر چقدر که ارتفاع می گیرید چشم انداز شما از دشت، روستای نوا و قله دماوند زیباتر می شود. این قله را از آن روی پاشوره می گویند که روی قله و در دامنه زیر آن به وفور می توانید سنگ های آتش فشانی که ما آنها را به اسم « سنگ پا» می شناسیم ببینید. فراموش نکنید صعود به قله تقریبا 7 ساعت زمان می طلبد و لازم است که از آمادگی بدنی نسبتا خوبی برخوردار باشید.
آزو را در بهترین زمان ممکن ببینید
دشت آزو به دلیل ارتفاع نسبتا زیادش از سطح دریا آب و هوایی نسبتا سرد دارد پس بهترین فصل برای لذت بردن از آن تابستان به خصوص مرداد ماه است. البته بهار هم به شرط داشتن تجهیزات مناسب و دانش کمپینگ در طبیعت می تواند تجربه ای لذتبخش را در پاشوره برای شما به ارمغان بیاورد.
زباله هایی را که در طول اقامت لذتبخش در محل کمپینگ تولید کرده اید را حتما تا روستا با خود برگردانید. همیشه قبل از رفتن به دشت آزو از وضعیت آب و هوا اطلاعات دقیق کسب کنید. ضمنا شب هنگام مواد خوراکی را داخل کوله های خود و در چادر قرار دهید چرا که احتمال دارد بوی آنها حیوانات را به سمت خودش جلب کند. نترسید! منظورم از حیوانات سگ، روباه یا شغال است وگرنه در دشت آزو هیچ خرس قهوه ای نمی خواهد با شما همسفره شود.